هنوز امیدی هست، ما جوانان همه یک باره تن در فساد نداده ایم.
هنوز برق آرزو در چشم های من و دیگر دوستانم می درخشد.آرزوی آن که بمانیم و سرفراز باشیم.
تا چنین شوری در دل های ماست همه ی ابدی ها را سهل می توان گرفت. آینده به دست ماست و من آرزو دارم که فردا فریاد سر خواهیم داد.
من می دانم که اگر برای ایران آبرویی نماند ما نیز آبرویی نخواهیم داشت.
ما برای کسب این شرف کوشش و رنج بسیار باید کنیم.
(1390/3/10)
عااااااااااااااالی بود.
زنده باشی!